Γράφεται σε σκισμένα χαρτιά
Κρύβεται σ' άδεια ποτήρια
Χαραγμένο στο βλέμμα σου
Ζει στα ματωμένα σου χέρια
Η ασχήμια της ομορφιάς τους
Η ελαφρότητα των αηδιαστικών τους νιάτων
Φτηνές πρόστυχες σκηνές
η αγάπη τους
Χαμόγελα
Ανοησία
Η δυσωδία της ζωής τους
Μίσος.
Αναρτήθηκε από Rat στις 1:35 π.μ.
Ετικέτες Νέα κείμενα
Αλλά θα πεθάνει και η παγίδα της ομορφιάς της
που τόσο υπομονετικά προσφέρεται
στην εξημερωμένη άγρυπνη θλίψη μου
Σαμιουέλ Μπέκετ
Το παρόν blog αποτελεί μια απόπειρα αυτοέκφρασης σε διαρκή κίνηση.
Η οποιαδήποτε αναπαραραγωγή των ποιημάτων είναι θεμιτή (με η χωρίς την αναφορά της πηγής).
Απαγορεύεται όμως η εμπορική εκμετάλλευση τους.
Ένα ευχαριστώ σ' όλους τους μικρούς και μεγάλους αναγνώστες... αυτός ο εσείς που εγώ εφευρίσκω ενάντια στη λήθη.
3 προσεγγίσεις:
poooooo egrapseC paLi!!!!
teLeiO!
=]
Respect! Πωπω......Αυτό είναι που θέλω να φωνάξω αυτόν τον καιρό...Δεν ξέρω γιατί...Μίσος...
ναι ναι μισος.
απολυτο,διαυγες,απαστραπτον και διαπεραστικο μισος.
το μονο που δεν καταλαβαινω..
εισαι μολις 17
ποτε προλαβες και τα εζησες ολα αυτα?
ποτε προλαβες και ταξιδεψες..!!!
σε ποιο πλοιο μπουκαρες λαθρεπιβατης και τα δες ολα αυτα?
δε μιλαω μονο για αυτο(μισος) με αφορμη το οποιο ξεκινησα το σχολιο..
κι οχι μονο εσυ,
προφανως οχι μονο εσυ.
ολα τα 17χρονα οχι μονο εσυ:Ρ
τι διαλο γερασαμε.
σ αλλους ανηκει πια η ζωη.
(εδω πεφτει ενα βρισιδι που λογοκρινεται μαλλον και μετα κλεινει η αυλαια:Ρ)
αυτα.
κομπλιμεντα ειναι μην το ψαχνεις..
Δημοσίευση σχολίου