1.α

Καθώς γυρνούσε σπίτι κάθε βράδυ, παρατηρώντας τους ανθρώπους
στα γερασμένα λεωφορεία και τις ράγες των τρένων
μιλώντας με τις πέτρες και τα δέντρα
ένα σωρό πράγματα κατάλαβε
δεν υπάρχει άλλη λέξη απ' την απομόνωση
άλλος αριθμός απ' το μηδέν
μεγαλύτερη σιγουριά απ' την αβεβαιότητα
πως δεν υπάρχουν φίλοι μα μονάχα προδότες που δεν έχουν φανερωθεί ακόμη

Αυτά σκεφτόταν τις νύχτες τις απαισιόδοξες καθώς παρακαλούσε τον ύπνο να τον λυτρώσει
σκεφτότανε και ούρλιαζε ψάχνοντας κάποιον να τον καταλαβαίνει
και η σκιά του, που από ψηλά τον κοίταζε μάταια του έγνεφε...