Δες

Προσπαθείς να ξεφύγεις από τις τελετές
τα λόγια που ραγίζει ο θρήνος
ίσως γεννήσουν ακόμα πιο τρομακτικές σιωπές
και όταν τα χρώματα θολώσουν
και δεις την πρώτη γκρίζα τρίχα
να ξες πως ο χρόνος δεν σε γέρασε
σκληρά δεν ήταν μαζί σου τα νιάτα
όσα κι αν γράψω θα ναι λίγα
όσα κι αν γράψω θα φτάσουν αργά
δοκίμασε να βυθιστείς μέσα τους
μα να σαι έτοιμος πάντα να φύγεις
με την πρώτη δυσκολία
κανένας Θεός δεν θα σε σώσει
κι οι γείτονες δεν θα νοιαστούνε
Δες το σπίτι να καίγεται
στην υπέρλαμπρη φλόγα του άστρου σου
ένα ψέμα αναδύεται από τις στάχτες
δες του όλους πως προσπαθούν να σωθούν από το μικρό σου δράμα
κάτσε εκεί και γέλα
μέχρι να ξεφύγει ο σπαραγμός
και η πραγματικότητα να γυρίσει στην αγκαλιά σου και πάλι
Είναι η επιστροφή αυτό που προσμένω
γιατί τόση λύπη;
Φοβάμαι μην συντριβώ
Είμαι δειλός;