Ξημέρωμα παρασκευής.

Ίσως να μαι ο μόνος που να νομίζει πως κάτι υπήρχε
ίσως να ταν απλώς μια ψευδαίσθηση
βαλμένη να μου στερεί το χάραμα
καθώς το ρολόι τρέχει
όλα φαντάζουν αιώνια
παραδομένοι στη μάχη με τα πάθη
αναζητώντας τη λύτρωση
Την αναζωπύρωση, το αίσθημα, τη νίκη
Αν χαθείς εκεί ανάμεσα
να προσέχεις
πολλοί κίνδυνοι καραδοκούν
μερικούς ήδη θα χεις γνωρίσει
αν την μοίρας τα χέρια νιώθεις να σε πνίγουν
αφέσου στον κλοιό τους
Είναι η πάλη μάταια και το ξημέρωμα αναπόφευκτο
και μαζί όλα όσα θα μας φέρει

Εκεί στου πρώτου φωτός την αχτίδα
βρίσκεται κρυμμένη
κάτω απ' τα φτερά
μια στάλα πίκρας
τα μάτια που την αντικρύζουν πρώτα, είναι δακρυσμένα
δυο φεγγάρια
που φωτίζουν ένα πρόσωπο
Οι ευχές είναι πια κενές, δίχως νόημα
Για στερνή φορά θα σου πω
να προσέχεις
και ν' ακούς καλά ότι σου λένε
ακόμα κι αν το κακό σου θέλουν
είναι κι αυτό μια προστασία
τουλάχιστον τώρα έχεις κάποιον
να παίρνει το φταίξιμο απ' τα χέρια σου...