Αρμός
καθάριας κόλασης
η προσευχή
Αχρείοι συμπότες
Θεοί δίχως χρίσμα
Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2008
Ζωοδόχος Επίκληση
Αναρτήθηκε από Rat στις 12:49 μ.μ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αρμός
καθάριας κόλασης
η προσευχή
Αχρείοι συμπότες
Θεοί δίχως χρίσμα
Αναρτήθηκε από Rat στις 12:49 μ.μ.
Αλλά θα πεθάνει και η παγίδα της ομορφιάς της
που τόσο υπομονετικά προσφέρεται
στην εξημερωμένη άγρυπνη θλίψη μου
Σαμιουέλ Μπέκετ
Το παρόν blog αποτελεί μια απόπειρα αυτοέκφρασης σε διαρκή κίνηση.
Η οποιαδήποτε αναπαραραγωγή των ποιημάτων είναι θεμιτή (με η χωρίς την αναφορά της πηγής).
Απαγορεύεται όμως η εμπορική εκμετάλλευση τους.
Ένα ευχαριστώ σ' όλους τους μικρούς και μεγάλους αναγνώστες... αυτός ο εσείς που εγώ εφευρίσκω ενάντια στη λήθη.
1 προσεγγίσεις:
Το βράδυ, περιφέρει, μέσα από τη βροχή και το νυχτερινό κίνδυνο, την άμορφη σκιά του κι ό,τι του έδωσε την πικρή γέψη. Τρέμει στο πρώτο συναπάντημα – πώς να ξεφύγει της απελπισίας; Ένα πλήθος τριγυρίζει μέσα στον άνεμο που βασανίζει τα κλαδιά, και ο Κύριος του ουρανού τον παρακολουθεί με τρομερό μάτι. Μια επιγραφή τρίζει – ο φόβος. Μια πόρτα σαλεύει και το αποπάνω εξώφυλλο χτυπάει κόντρα στον τοίχο. Τρέχει και τον εγκαταλείπουν τα φτερά που σήκωναν τον μαύρο άγγελο. Κι έπειτα, στους ατέλειωτους διαδρόμους, στα ερημωμένα νυχτερινά λιβάδια, στα σκοτεινά σύνορα όπου το πνεύμα σκοντάφτει, οι αναπάντητες φωνές διαπερνούν τα στεγανά, οι κακοχτισμένες ιδέες κλονίζονται, αντηχούν οι καμπάνες του διφορούμενου θανάτου
(ΠΙΕΡ ΡΕΒΕΡΝΤΥ - ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΞΟΦΛΗΜΕΝΟΣ)
Δημοσίευση σχολίου