Ακραγγίζω τα όρια του ακατάστρεπτου
καθώς περιστρέφομαι
γύρω από την απεικόνιση της φθοράς μου στο χάος
Σάββατο 27 Ιουνίου 2009
Χορός
Αναρτήθηκε από Rat στις 10:25 μ.μ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ακραγγίζω τα όρια του ακατάστρεπτου
καθώς περιστρέφομαι
γύρω από την απεικόνιση της φθοράς μου στο χάος
Αναρτήθηκε από Rat στις 10:25 μ.μ.
Αλλά θα πεθάνει και η παγίδα της ομορφιάς της
που τόσο υπομονετικά προσφέρεται
στην εξημερωμένη άγρυπνη θλίψη μου
Σαμιουέλ Μπέκετ
Το παρόν blog αποτελεί μια απόπειρα αυτοέκφρασης σε διαρκή κίνηση.
Η οποιαδήποτε αναπαραραγωγή των ποιημάτων είναι θεμιτή (με η χωρίς την αναφορά της πηγής).
Απαγορεύεται όμως η εμπορική εκμετάλλευση τους.
Ένα ευχαριστώ σ' όλους τους μικρούς και μεγάλους αναγνώστες... αυτός ο εσείς που εγώ εφευρίσκω ενάντια στη λήθη.
1 προσεγγίσεις:
What Was Lost
"I sing what was lost and dread what was won,
I walk in a battle fought over again,
My king a lost king, and lost soldiers my men;
Feet to the Rising and Setting may run,
They always beat on the same small stone".
W. B. Yeats
***
Τη φθορά σου πρέπει να τη προσεγγίζεις χωρίς να την αφήνεις να εισχωρεί στο οπτικό σου πεδίο.
Η φθορά είναι το σημείο που η ζωή και ο θάνατος εφάπτουν τις απεικονίσεις τους σαν σε ένα μεγάλο κάτοπτρο..μα πολλές φορές κατά τον θάνατο είμαστε τόσο όμορφοι που η ζωή δεν αντέχει την ασχήμια της, κι ο νους τρελαίνεται...
Γιατί κάποια στιγμή όλα χάνονται, κι όταν μένεις με μιαν άσχημη ανάμνηση της ύπαρξής σου είναι
βάσανο...
***
Μία πολύ καλή μέρα σου εύχομαι, όμορφη κυριακή και να περνάς καλά :) :) :)
Δημοσίευση σχολίου