Σάββατο.

Κυνηγώντας σκιές γνώριμες και αγαπημένες που πετούνε και φεύγουνε και μόνο σ' αφήνουν
Ξεχασμένα φαντάσματα από μάχες που έχασες στων συναναστροφών την ακολαστη φύση
Στους σκοτεινούς δρόμους μιας έρημης πόλης χτίζεις πύργους απο χαλάσματα

Λήθη και ζάλη

Εκεί ξεχνάς ότι πέρασε, μα πιο πίσω πηγαίνεις
Σε ψευδαισθήσεις και αυταπάτες ξοδεύεσαι
Σε παιχνίδια στημένα όλα τα παίζεις
Κι ας ξέρεις ότι έχασες εσύ επιμένεις

Λήθη και ζάλη