Θρήνος

Μας καλούν οι φωνές
αποζητούν την αίσθηση μας
σε μια αναπνοή αθωότητας
θα κλείσουμε μέσα της το θάνατο

Δες πως ανυψωνόμαστε
για να ξαναπέσουμε
κάποιος θεός μας σέρνει μαζί του
στον δρόμο της απώλειας

Και μετά θα ρθει η άνοιξη
και μαζί της ότι αποστρεφόμαστε
οι φόβοι μας θα πετάξουν
για να κρεμαστούν στον ουρανό

Ένα μαύρο δέντρο
μ' ένα σκοινί στη ράχη του
θα μας περιμένει
ανυπομονεί ν΄ακούσει τα παραμύθια μας

Και μεις θα μεθύσουμε τον θάνατο
με ιστορίες για σπασμένες καρδιές
θα πούμε για ταξίδια σε μας τόσο ξένα
προορισμούς από χρόνια κλειδωμένους