Δευτέρα 18 Αυγούστου 2008

Οι ορμές μας

Ανικανοποίητες οι ορμές μας
μπροστά στην ήμερη νιότη
γεύτηκαν την αποστροφή
βαδίζοντας αργά προς την άρνηση

Χαράσσουν κραυγές που δεν ακούγονται
μα γεννούν οράματα και λύσεις με μάσκες
στους απαγορευμένους καρπούς λησμονημένων παράδεισων
κλείνουν τη δροσιά των πρωινών ερώτων

Γεννήθηκαν για ν' ασπάζονται
τ' άσχημα, άχρωμα μαντάτα των ηττημένων
κι έμειναν πια να θλίβονται
γιατί οι άνθρωποι τους σωτήρες πάντα θα σταυρώνουν

1 προσεγγίσεις:

Ανώνυμος είπε...

Δεν θα πω πολλά λόγια,είναι φοβερό το κείμενο!Υπέροχο...Απλά σε καθηλώνει και σε αναγκάζει να θες να διαβάσεις τον επόμενο στίχο,την επόμενη τυπωμένη κραυγή...