Επίλογος

Αφήνουμε πίσω
μιαν αποστροφή
δυο χαραγμένα ονόματα
και όσες στις ζωές μετρήσαμε
φθορές και αυταπάτες

Υπάρχουν αλήθεια
στόχοι στα κεφάλια
που μένουν για πάντα
ομοιώματα
ψευδεπίγραφων λύσεων
να ξεγελούν
τους περαστικούς
και όσους βλέπουνε
σε διωγμένο βήμα
τυλιγμένους
θολές πένθιμες αύρες

Έτσι μας βρίσκουνε
όσο και αν κρυβόμαστε
πάντα θα ναι εκεί
ένα βήμα πιο μπροστά
γιατί αυτοί νικούν το χρόνο
πελάτες της άδικης κτίσης
άρχοντες δειλών υπηκόων
διώκτες αιώνιοι
παρελθόν που καρφώνει το μέλλον

Και μεις ανταλλάξαμε τη συντροφιά μας
με μια συλλογή μαραμένα φυλλα

Τα χείλη πια δεν τρέμουνε
η αναμονή ανυπόφορη
Ήρθε η ώρα
Μάχη να μην το αναβάλλουμε

Χωρίς την ανάγκη
να πιστέψουμε

Παραλήπτες που περιμένουν
τα σκισμένα γράμματα στο δωμάτιο
απολογίες
ένοχων αποστάσεων

Στερνός Ήχος




Ελεύθεροι πια
Νκητές