Φοβάμαι πως τα καταφέραμε
Αποδράσεις που δεν φορτώσαμε
στα σφραγισμένα κρύα μνήματα
όταν λογιζόμαστε
εκείνα τα φονικά αγγίγματα
σπασμένα χαμόγελα
που άφηνες στα χέρια, τα πρωινά
Χτισμένες πορείες γινήκαμε
δεμένες ομίχλες στα τείχη
Να περιφέρουμε
άδειες ζωές
θαμποί καθρέφτες
με ομοιώματα αγέραστα
Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2008
Περιηγήσεις
Αναρτήθηκε από Rat στις 4:22 μ.μ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 προσεγγίσεις:
Λατρεύω τις ομίχλες..
Πες μου που βρέχει
και γω θα στολίσω τις στάλες
με το γκρι μου..
Αποκλείεται. Διαβάζω την ανάρτηση και βλέπω την ηλικία ασου στο προφίλ. Άδικο κάποιοι να γράφουν τόσο όμορφα σε αυτή την ηλικία :))))
Ζηλεύω. Μπράβο σου. Πολύ καλή δουλειά.
Ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σας να στε πάντα καλά
Αν δεν είχα ρημαγμένα χείλη
θα ούρλιαζα που μου στεγάσατε
τη τύψη , μες τη νύχτα
Αν δεν είχα μάτια ραγισμένα
θα σας σκότωνα μ'ένα μου
βλέμμα , που μου πτύετε
τις ομίχλες μου
να ξαστερώσει ο σάπιος ουρανός σας
***
Θα συμφωνήσω πως για την ηλικια σου , γράφεις πολύ ωραία..
Συνέχισε έτσι.Στο λέω απο καρδιάς.
Τη θερμή καλησπέρα μου :)
Δημοσίευση σχολίου