Ακολούθα
δίχως δισταγμό
τη λήθη
σύμμαχοι
πρόσκαιροι
σε αποχαιρετούν
καθώς ξημερώνει
μία ακόμα αμφιβολία
και μένουν μόνο
καψαλισμένα χέρια
να υποδεικνύουν
καμένες ψυχές
Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αλλά θα πεθάνει και η παγίδα της ομορφιάς της
που τόσο υπομονετικά προσφέρεται
στην εξημερωμένη άγρυπνη θλίψη μου
Σαμιουέλ Μπέκετ
Το παρόν blog αποτελεί μια απόπειρα αυτοέκφρασης σε διαρκή κίνηση.
Η οποιαδήποτε αναπαραραγωγή των ποιημάτων είναι θεμιτή (με η χωρίς την αναφορά της πηγής).
Απαγορεύεται όμως η εμπορική εκμετάλλευση τους.
Ένα ευχαριστώ σ' όλους τους μικρούς και μεγάλους αναγνώστες... αυτός ο εσείς που εγώ εφευρίσκω ενάντια στη λήθη.
2 προσεγγίσεις:
"Ψιλή κραυγή και συνεχώς αποψιλούται
Σαν μίσχος μιας νεάνιδος στον άνεμο
Φεύγουν τα πέταλά της ένα - ένα
Μέσ' στην ανταύγεια του φουστανιού της.
Η ρώμη τέτοιου πάθους πια δεν χάνεται
Μένει δεμένη στις ψυχές των φορεμάτων
Μέσ' στα γαλάζια βλέφαρα και την λευκή την
μπλούζα
Που φάνταξε σαν κυανή πριν γίνει στεναγμός"
(Α. Εμπειρίκος)
Kαι κάπου εκεί..όταν η ηλικία ωριμάζει..οι λέξεις καψαλισμένες πια αποδεικνύουν την πυρωμένη ψυχή..
Εκείνη που ξέρει πια να μιλά μόνο βάζοντας σε σειρά σκόρπια γράμματα..
Δημοσίευση σχολίου