Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2008

Ακολούθα

Ακολούθα
δίχως δισταγμό
τη λήθη
σύμμαχοι
πρόσκαιροι
σε αποχαιρετούν
καθώς ξημερώνει
μία ακόμα αμφιβολία
και μένουν μόνο
καψαλισμένα χέρια
να υποδεικνύουν
καμένες ψυχές

2 προσεγγίσεις:

Αγγελική Κορρέ είπε...

"Ψιλή κραυγή και συνεχώς αποψιλούται
Σαν μίσχος μιας νεάνιδος στον άνεμο
Φεύγουν τα πέταλά της ένα - ένα
Μέσ' στην ανταύγεια του φουστανιού της.

Η ρώμη τέτοιου πάθους πια δεν χάνεται
Μένει δεμένη στις ψυχές των φορεμάτων
Μέσ' στα γαλάζια βλέφαρα και την λευκή την
μπλούζα
Που φάνταξε σαν κυανή πριν γίνει στεναγμός"

(Α. Εμπειρίκος)

Μαρια Νικολαου είπε...

Kαι κάπου εκεί..όταν η ηλικία ωριμάζει..οι λέξεις καψαλισμένες πια αποδεικνύουν την πυρωμένη ψυχή..
Εκείνη που ξέρει πια να μιλά μόνο βάζοντας σε σειρά σκόρπια γράμματα..