Τότε
όταν έσβηνε ο καιρός
σε λάθος ιστορίες
σιωπηλοί αφηγητές
Ζωσμένοι σάβανα
και ένα πιστόλι στην τσέπη
στις σκουριασμένες διαδρομές των θρήνων
παραθέτουμε την άψυχη μάσκα μας
σωρός ποδοπατημένων ρυτίδων
ουρλιαχτά εκπορνευμένων γλωσσών
λείψανα που κατέληξαν
βορρά σε αδηφάγους σκύλους
Αυταπάτες
γραφτών που στερέψανε αγωνία
αναπλάθοντας την σκοτεινή μορφή του τίποτα
αγκαλιάζοντας σκέψη για αίμα στο δάπεδο
Ασθενοφόρο έφυγε
φλογισμένοι δρόμοι σε αποσύνθεση
κραυγές στο σκοτάδι
Και έπειτα σιωπή
Ένα μικρό ποίημα
στην τσέπη του αυτόχειρα
να υπογράφει
την αδιαλλαξία του χρόνου
Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008
Τέλος
Αναρτήθηκε από Rat στις 10:18 μ.μ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 προσεγγίσεις:
Ω ,στο σκοτάδι
γροικώ τις φωνές σας
Εσείς η κραυγή
κι εγώ τα χείλη που ξεσκίζετε
Πότε σιμά
και πότε αντικρυστά μου η λύτρωσις
ω ,μην μου στερείτε τον θάνατό μου
Αγγελική Κορρέ
***
Εξαίρετος..
Υποκλίνομαι , μικρέ ποιητή..
Δημοσίευση σχολίου