Φυλακή γυάλινων ονείρων

Εμπαιγμός
σαρκωμένος στην παρακμή του κορμιού μας
απολήξεις συνειδήσεων
εκπορνευμένες να ξοδεύονται
σε εσώκλειστους μαρασμούς
που αργήσαμε να φυγαδεύσουμε
εκθέτοντας
την ανομία των πράξεων

Άρρωστοι ήλιοι
στα τοπία της λήθης
αποσυμφόρηση αισθήσεων
μόνη αβεβήλωτη διέξοδος
για τους απομείναντες
αντιμαχόμενοι αιωνίως
την ραγισμένη νοσταλγία μιας εποχής
που ανεξίτηλα πάνω τους χάραξε
λίγη από την αλήθεια
του βιασμένου χρόνου της

Η παράκληση
να ερωτοτροπεί αναίσχυντα
μπροστά σε τοίχο που προτιμά να υποκρίνεται
ψηλαφίζοντας περιπλανώμενους σωτήρες
ασπαζόμαστε την πίστη του εγκλεισμού

Όπλο στο μέτωπο
και εμπρός σας
παραθέτουμε θυσία
τα πιο ευάλωτα μέρη της σάρκας
σε ένα κελί που ολοένα μικραίνει




*


Άραγε τι θα μείνει όρθιο
όταν το αίμα
εξαγνίσει το λυγμό
και στον τύμβο της ωχρότητας
γράψουν το όνομά μας;